Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ
«Η αγάπη διαμορφώνει τις καρδιές
και χαρίζει την ειρήνη.»
Ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ – κατά κόσμον Κάρολ Γιόζεφ Βοϊτίλα – γεννήθηκε το 1920 στην Πολωνία. Τα παιδικά του χρόνια υπήρξε άριστος μαθητής και πολύ καλός αθλητής. Σε ηλικία 9 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα. Το 1938 εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, όπου σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία. Με την κατάληψη της Πολωνίας από
τους Γερμανούς (1939) όλα τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έκλεισαν και πολλοί από τους καθηγητές και τους φοιτητές οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα. Για να αποφύγει τη σύλληψη, ο νεαρός Κάρολος υποχρεώθηκε να εργαστεί ως απλός εργάτης σε λατομείο. Σ’ αυτή την περίοδο έχασε τον πατέρα του και το μεγάλο του αδελφό και έμεινε μόνος, ζώντας στην Κρακοβία κατά τη διάρκεια της χιτλερικής κατοχής.
Σε ηλικία 22 ετών ωρίμασε μέσα του η ιερατική κλήση και εισήλθε σε κάποιο κρυφό Ιεροσπουδαστήριο για θεολογικές σπουδές (οι Γερμανοί είχαν απαγορεύσει και τα Ιεροσπουδαστήρια). Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνέχισε τις σπουδές του και την 1η Νοεμβρίου 1946 χειροτονήθηκε ιερέας. Υπηρέτησε την Εκκλησία της Κρακοβίας, ενώ ταυτόχρονα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν, το μοναδικό καθολικό πανεπιστήμιο που λειτουργούσε στην κομμουνιστική Πολωνία.
Το 1958 χειροτονήθηκε βοηθός Αρχιεπισκόπου της Κρακοβίας και το 1964 έγινε Αρχιεπίσκοπος της πόλης. Το 1967 προήχθη από τον Πάπα Παύλο Στ΄ σε Καρδινάλιο. Λόγω των εξαιρετικών θεολογικών και κοινωνικών γνώσεών του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη Β΄ Βατικανή Σύνοδο και συνέβαλε στη σύνταξη μεγάλων διαταγμάτων.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Πάπα Ιωάννη-Παύλου Ι (εκλεγμένου πριν από μόλις 33 ημέρες) ο Πολωνός Καρδινάλιος Κάρολος Βοϊτίλας, ηλικίας 58 ετών, εκλέχθηκε Πάπας στις 16 Οκτωβρίου 1978. Έγινε ο πρώτος μη Ιταλός ποντίφικας τα τελευταία 455 χρόνια ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας.
Στα 27 χρόνια της θητείας του ταξίδεψε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ποντίφικα:επισκέφθηκε 129 χώρες, κάνοντας 30 φορές το γύρο του κόσμου. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα ταξίδια του «Αποστολικά Προσκυνήματα» και συνήθιζε να λέει ότι ο καλός ποιμένας θέλει να είναι κοντά στα «πρόβατά» του.
Το 1981, παραλίγο να χάσει τη ζωή του όταν ένα Τούρκος, ο Μεχμέτ Αλί Αγτζά, τον πυροβόλησε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Μόλις συνήλθε ο Πάπας είπε: «Συγχωρώ τον άνθρωπο που με πυροβόλησε», ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1983, τον επισκέφθηκε στη φυλακή για να συνομιλήσει μαζί του.
Ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ κατέκτησε τους μοναδικούς τίτλους του «Προσκυνητή της Ειρήνης» και του «Ακούραστου Κήρυκα του Ευαγγελίου» σε όλους τους λαούς της γης. Η απομάκρυνσή του κάθε λίγο από την Αγία Έδρα, για να πορευθεί προς αναζήτηση των ανωνύμων ανθρώπων σκορπισμένων ανά την υφήλιο, απέκτησε ιδιαίτερη και μοναδική σημασία πνευματική, αποστολική και εκκλησιαστική. Στις 4 και 5 Μαΐου 2001 ο Πάπας επισκέφθηκε την Αθήνα, κάνοντας ένα προσκύνημα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου. Ήταν μια ιστορική επίσκεψη, καθώς επί 947 χρόνια δεν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα Πάπας. Για εμάς τους Έλληνες Καθολικούς, η συνάντησή μας με τον Ποιμένα μας ήταν γεμάτη αισθήματα συγκίνησης αλλά και δέσμευσης για το μέλλον της Εκκλησίας μας.
Ως ποιμένας της Καθολικής Εκκλησίας, ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ απέκτησε ένα ρόλο εξαιρετικό μέσα στον κόσμο και σημάδεψε βαθειά την ιστορία της ανθρωπότητας. Η δέσμευσή του για την ειρήνη, τη θρησκευτική ελευθερία και τη συμφιλίωση των λαών, για το διαθρησκευτικό διάλογο και την ενότητα των Εκκλησιών, για το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και την αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου όποια κι αν είναι η αδυναμία του, η δίψα του να συναντήσει τους νέους, ανέτρεψαν τη σκέψη και τη ζωή πολλών ανθρώπων.
Ο Άγιος Πατέρας μάς άφησε μια θαυμάσια κληρονομιά σε επίπεδο ανθρώπινο και πνευματικό: τη βαθειά του ευλάβεια στην Παναγία, την πρόσκλησή του να ανακαλύψουμε ξανά την προσευχή του Ροδαρίου, το κάλεσμά του να εμβαθύνουμε το Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και την προσκύνηση του Αγιοτάτου Μυστηρίου στην προσωπική μας ζωή και στη ζωή της Εκκλησίας.
Όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, είδαμε τον Άγιο Πατέρα να γίνεται όλο και περισσότερο όμοιος με το Χριστό που υποφέρει, όλο και πιο οικείος με τον πόνο, σηκώνοντας το σταυρό του χωρίς φόβο, δείχνοντας την αδυναμία του μπροστά σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα όμως ήταν όλο και περισσότερο φωτισμένος από αυτό το σταυρό, που τον έφερνε πιο κοντά στο Θεό.
Το τελευταίο μήνυμα του ποντίφικα διάβασε ο Αρχιεπίσκοπος Λεονάρντο Σάντρι: «Σ’ εμάς τους ανθρώπους, που είμαστε μερικές φορές αποπροσανατολισμένοι και κυριαρχημένοι από τις δυνάμεις του κακού, του εγωισμού και του φόβου, ο Αναστημένος Κύριος μας προσφέρει ως δώρο την αγάπη Του, μας συγχωρεί, μας συμφιλιώνει και ανοίγει την ψυχή μας στην ελπίδα. Η αγάπη διαμορφώνει τις καρδιές και χαρίζει την ειρήνη.»
Το Σάββατο 2 Απριλίου 2005, στις 21.37 ώρα Ιταλίας, επέστρεψε στον Κύριό του ο 264ος προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας, Πάπας Ιωάννης-Παύλος ΙΙ.
Καθώς είπε ο Καρδινάλιος Ντανεέλ: «Ευτυχισμένος ο λαός που γνώρισε έναν τέτοιο ποιμένα!»