Frère Pascal (Nικόλαος Κουμπουράκης)
1919-2002
Στις 31 Μαρτίου 2002, ο κατά κόσμον Νικόλαος Κουμπουράκης επορεύθη την οδόν της Αναστάσεως.
Ήταν τριών μόλις ετών όταν Γαλλίδες μοναχές της Σμύρνης τον έσωσαν από τις φλόγες της μικρασιατικής καταστροφής και τον μετέφεραν στην Αθήνα. Στη μεγάλη πυρκαγιά, που αποτέφρωσε την ελληνική συνοικία της πολύφημης Σμύρνης, βρήκαν το θάνατο οι φυσικοί γονείς και η αδελφή του. Στους Μαριανούς Αδελφούς της Αθήνας βρήκε νέους πνευματικούς γονείς. Τους οποίους ακολούθησε στην εκπαιδευτική αποστολή τους.
Στα 16 του χρόνια, μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών σπουδών του, φόρεσε το μοναχικό μανδύα του οσίου Μαρκελλίνου Champagnat και στα 17 του έκανε τα πρώτα βήματα της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας στη νεοσύστατη Μαριανή Εμπορική Σχολή των Πατρών. Στα 22 χρόνια του είχε ήδη αποκτήσει διπλώματα γαλλικής γλώσσας και μουσικής, που πολύ αγάπησε, δίδαξε και με ζήλο καλλιέργησε έως τα 83 χρόνια του.
Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, κατά τον οποίο πρόσφερε στα δύο Λεόντεια Λύκεια τις υπηρεσίες του στην οργάνωση συσσιτίων για τους λιμοκτονούντες υπηρέτης για τρία χρόνια την πατρίδα στις τάξεις του πολεμικού ναυτικού.
Επιστρέφοντας στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα στα Πατήσια, αφοσιώθηκε με τους άλλους Αδελφούς στην αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό των σπουδών. Ήταν για μια τριακονταετία η ψυχή και ο στυλοβάτης της συνεχούς ανοδικής πορείας των δύο Λεοντείων Λυκείων. Τη σχολική χρονιά 1962-1963 ήταν Διευθυντής στο Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης. Από το 1963 έως το 1969 ήταν Διευθυντής στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων. Το 1969 έως το 1976 και από το 1979 – 1985 ήταν Διευθυντής στο Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης ενώ από το 1970-1979 ήταν Διευθυντής του εκπαιδευτηρίου Χρυσόστομος Σμύρνης.
Η υπομονή, η επιμονή, η παροιμιώδης πραότητα και το διακριτικό του χαμόγελο στο μέχρι τέλους νεανικό του πρόσωπο ενέπνεαν εμπιστοσύνη, θαυμασμό και επιθυμία να τον μιμηθούν όσοι είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν μαζί του, Αδελφοί αι λαϊκοί. Ήταν φανερό ότι την ψυχική του δύναμη την αντλούσε από τη θεία χάρη και τη μητρική στοργή της Θεοτόκου την οποία τόσο αγάπησε και πιστά υπηρέτησε.