Επισκεπτόμενη την εξαδέλφη της, Ελισάβετ, η Μαρία αισθάνεται την ανάγκη να αναπέμψει ευχαριστίες στον Κύριο για τα θαυμάσια
που έκανε σ’ Εκείνη.
Όπως η Μαρία, μπορούμε και εμείς σήμερα να πούμε:
Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο
Σε δοξάζουμε, Κύριε, για την άπειρη αγάπη Σου, γιατί ενδιαφέρεσαι για τον καθένα από εμάς,
Και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για το Θεό, το σωτήρα μου
Με την ελευθερία που μου χάρισες, Σε διάλεξα ως σύντροφο στην πορεία της ζωής μου. Μ’ Εσένα, Κύριε, η ψυχή μου γνωρίζει τη γαλήνη γιατί σ’ Εσένα εναπόθεσα την ελπίδα της σωτηρίας μου.
Γιατί έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη.
Γνωρίζω, Κύριε, ότι καθημερινά το σπλαχνικό Σου βλέμμα βρίσκεται πάνω μου, ώστε με στοργή να μου δείξεις τα μονοπάτια τα δικά σου.
Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές,
γιατί ο Δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα έργα θαυμαστά.
Γνωρίζω ότι χωρίς τη δική Σου βοήθεια δε περιμένω να έχω τα αγαθά που χαρίζεις. Μη μου καταλογίσεις το ότι συχνά ξεχνώ τη βοήθεια Σου και νομίζω ότι η ζωή και τα έργα μου είναι μόνο δική μου ευθύνη, αποτυχία ή επιτυχία.
Άγιο είναι το όνομά του
και το έλεός του υπάρχει από γενιά σε γενιά,
σ’ όσους με δέος τον υπακούνε.
Είδα, Κύριε, παρά την αλαζονεία μου, που με οδηγεί να νομίζω ότι όλα μπορώ να τα πετύχω μόνος μου, βλέπω, Κύριε, ότι η δική Σου παρέμβαση αλλάζει τη ζωή μου.
Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του,
διασκόρπισε τους υπερήφανους
και χάλασε τα σχέδια που είχαν στο νου τους
Κύριε, δεν έχω πάντα εμπιστοσύνη σ’ Εσένα. Εύκολα αποθαρρύνομαι, βλέπω την αδικία και νομίζω ότι Εσύ την επικροτείς. Όμως πόσες φορές τα μάτια μου δε βλέπουν την επικράτηση του δίκαιου, της δικής Σου δικαιοσύνης?
Άρχοντες καθαίρεσε από τους θρόνους τους
και ταπεινούς ανύψωσε.
Ναι, Κύριε, γεμίζεις τη ψυχή μου με χαρά και πνευματική ικανοποίηση κάθε φορά που με ταπεινότητα πλησιάζω τον πλησίον μου, χωρίς να κάνω διακρίσεις φίλου, εχθρού, γνωστού, άγνωστου.
Ανθρώπους που πεινούσαν, τους γέμισε με αγαθά
και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά.
Εσύ φροντίζεις, Κύριε, για εκείνους που δεν έχουν τα απαραίτητα. Αλήθεια πως γίνεται στις πιο δύσκολες στιγμές μέσα στην καρδιά του ανθρώπου να ξυπνούν τα δυνατά συναισθήματα αλληλεγγύης?
Ναι, Κύριε, η συμπαράσταση στο συνάνθρωπό μας είναι έργο δικό Σου.
Βοήθησε το δούλο του τον Ισραήλ,
μη ξεχνώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στους προγόνους μας
ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ
και τους απογόνους του αιώνια.
Αλήθεια, η γέννηση του Υιού Σου και η σωτηρία μας είναι μέρος της υπόσχεσης Σου. Και εμείς, ανόητα, νομίζουμε ότι μπορούμε όλα να τα πετύχουμε μόνοι μας! Είμαστε πολύ απασχολημένοι για να δούμε τα βήματά Σου δίπλα στα δικά μας κάθε στιγμή, τις μοναχικές πατημασιές Σου όταν μας ανασηκώνεις για να μας βοηθήσεις στις δύσκολες στιγμές.
Η αγνωμοσύνη μας ας μη γίνει, Κύριε, αιτία της καταδίκης μας. Την ευγνωμοσύνη μας, όσο ισχνή κι’ αν είναι, δέξου την μαζί με τις ευχαριστίες μας για τον ερχομό του Υιού Σου στη γη, σημείο της δικής μας σωτηρίας.