21η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΜΑΡΙΑΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ FR ΜΑΤΘΑΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
(Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2009)
[….] Όπως κάθε χρόνο, σε αυτή την εναρκτήρια συνεδρίαση, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε μια από τις βασικές αρχές του σχολείου μας και να την προβάλουμε ως κατευθυντήρια γραμμή της νέας σχολικής χρονιάς. Φέτος, η αρχή του σχολικού έτους συμπίπτει σχεδόν, όπως γνωρίζετε, με την έναρξη της 21ης Γενικής Σύναξης του Τάγματος των Μαριανών Αδελφών, που αποτελεί κάθε φορά ένα σημαντικό σταθμό της πορείας μας μέσα στο χρόνο.
Το κεντρικό σύνθημα της Συνέλευσης αυτής του 2009 είναι «Νέες καρδιές για ένα νέο κόσμο» («cœurs nouveaux pour un monde nouveau»). Γίνεται αμέσως φανερό πόσο κυριαρχεί η λέξη «νέος» και το αίτημα της ανανέωσης που προκύπτει από αυτήν. Πράγματι, από τον πολύμηνο προβληματισμό, τόσο μεταξύ των Αδελφών όσο και μεταξύ των Λαϊκών Συνεργατών τους σε όλες τις ηπείρους της γης, και ανάμεσα σε πάμπολλες πτυχές και θέματα που θεωρήθηκαν ως σημαντικά προκρίθηκε αυτή η ανάγκη του νέου, του καινούργιου, μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Κι αυτό διότι οι συνθήκες που μεταβάλλονται ταχύτατα, τα νέα περιβάλλοντα που προκύπτουν, ζητούν νέες απαντήσεις, νέους δρόμους και ένα νέο ύφος στη διδασκαλία του Ευαγγελίου και των χριστιανικών αρχών που είχε θέσει ως στόχο της αποστολής μας δύο αιώνες πριν ο Ιδρυτής μας Άγιος Μαρκελλίνος Champagnat. Στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο (2,22) αναφέρεται ότι χρειάζονται νέοι ασκοί για το καινούργιο κρασί. Οι αλλαγές είναι τόσο βαθιές και ραγδαίες που δεν αρκούν πλέον απλά και άτολμα ημίμετρα. Έχουμε τη διαίσθηση ότι αυτό το καινούργιο δεν θα το βρούμε στα βιβλία, όσο σύγχρονα κι αν είναι αυτά. Οι αυθεντικές απαντήσεις βρίσκονται στην καρδιά αυτού που ζούμε καθημερινά. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε νέες καρδιές, έτοιμες να διατρέξουν αυτή την πορεία της αναζήτησης. Ας μην πιστέψουμε ότι θα φτάσουμε ποτέ στο στόχο χωρίς αυτή την πορεία. Οι αληθινοί δρόμοι είναι αυτοί που ανανεώνουν τις καρδιές και όχι τους στόχους. Άλλωστε, το θετικό αποτέλεσμα φαίνεται στο τέλος του δρόμου και όχι στην αρχή του.
Με πίστη λοιπόν στις αρχές μας και με συνείδηση της ευθύνης που δημιουργεί η πολύχρονη ιστορία μας ας ανανεώσουμε τις μεθόδους μας, τις στάσεις μας και κυρίως τον τρόπο που πλησιάζουμε τους νέους ανθρώπους. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ταχύτητας της πληροφορίας, της κινητής τηλεφωνίας και των sms, του ατομισμού και της εκκοσμίκευσης, του ευδαιμονισμού και της ανισότητας, αλλά, συγχρόνως στην εποχή όπου οι νέοι άνθρωποι αναζητούν περισσότερο από ποτέ υγιείς αξίες και πρότυπα, όπου η αλματώδης αύξηση των «νεόπτωχων» και των οικονομικών μεταναστών επιβάλλει την ανάγκη νέων μορφών αλληλεγγύης, σε αυτή την εποχή χρειαζόμαστε το καινούργιο βλέμμα, την πρωτότυπη προσέγγιση, την καινοτόμο ιδέα, την αποτελεσματική λύση. Ας μη φοβόμαστε λοιπόν το άγνωστο, το πρωτοφανές, το διαφορετικό, και ας μην εγκλωβιζόμαστε στο στερεότυπο, στο καθιερωμένο και στο συνηθισμένο, αλλά, αντίθετα, ας το θεωρήσουμε σαν μια ελκυστική πρόκληση να υπηρετήσουμε την αποστολή μας το ίδιο αποδοτικά όπως πριν. [……….]