Ο Άγιος Μ.Champagnat
Ο Άγιος Μαρκελλίνος Champagnat γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1789, σ’ ένα απόμερο ορεινό χωριό της κεντρικής Γαλλίας. Ήταν το ένατο παιδί μιας αγροτικής οικογένειας, η οποία προσπαθούσε να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης. Οι γονείς του, καλοκάγαθοι χωρικοί και πιστοί χριστιανοί, είχαν την εκτίμηση όλων όσων τους γνώριζαν. Μέσα σ’ αυτό το χριστιανικό περιβάλλον αναπτύχθηκε από πολύ νωρίς μέσα του η αγάπη για την Παναγία και συχνά προσευχόταν σ’ Εκείνη.
Ακολουθώντας το κάλεσμα του Θεού, αποφάσισε στα 15 του χρόνια να γίνει ιερέας και το 1805 αποχαιρέτησε την οικογένειά του, εγκατέλειψε το χωριό του και εισήλθε στην ιερατική σχολή. Εκεί, αργότερα, έλαβε μέρος με μερικούς συναδέλφους του στη δημιουργία μιας μικρής αδελφότητας που θα είχε ως κύριο στόχο τη διάδοση της πίστης και της αφοσίωσης στην Παναγία.
Στις 22 Ιουλίου 1816, χειροτονήθηκε ιερέας και αμέσως μετά διορίστηκε βοηθός εφημερίου σ’ ένα αγροτικό χωριό. Στη διάρκεια της αποστολής του εκεί, έδειξε μια ιδιαίτερη προτίμηση για τα παιδιά, τα οποία με ευχαρίστηση έτρεχαν στις συγκεντρώσεις του, για να τον ακούσουν να τους μιλά για το Θεό. Συχνά έλεγε: “Δεν μπορώ να δω ένα παιδί χωρίς να του πω πόσο ο Θεός το αγαπάει.” Ιδιαίτερος όμως ήταν και ο ζήλος του, όταν επρόκειτο να επισκεφθεί κάποιον ασθενή της ενορίας του. Σε μια τέτοια περίπτωση συνάντησε ένα ετοιμοθάνατο αγόρι, το οποίο αγνοούσε τελείως την ύπαρξη του Θεού και τις αλήθειες της θρησκείας μας. Από το γεγονός αυτό γεννήθηκε μέσα του μία ιδέα και ταυτόχρονα ένα κάλεσμα από το Θεό: “Μας χρειάζονται δάσκαλοι μοναχοί, για να φωτίσουμε το πνεύμα του λαού μας. Μας χρειάζονται χριστιανικά σχολεία. Ο Θεός το θέλει!”
Και το θέλημα του Θεού έγινε! Λίγες μέρες αργότερα, δύο νέοι παρουσιάστηκαν στον πατέρα Champagnat και του είπαν πως ήθελαν να αφιερωθούν στο Θεό. Αυτό ήταν το ξεκίνημα του τάγματος των Αδελφών Μαριανών. Κοντά στους δύο πρώτους αδελφούς προστέθηκαν και πολλοί άλλοι. Ο πατέρας Champagnat τούς καθοδηγούσε και τους έδωσε έναν απλό κανονισμό κοινοβιακής ζωής. Το 1818 οι κάτοικοι του χωριού έδιωξαν το δάσκαλο για την κακή του συμπεριφορά και ζήτησαν από τον πατέρα Champagnat να τον αντικαταστήσει με έναν από τους Αδελφούς του. Αυτή ήταν και η ενδόμυχη επιθυμία του και η έναρξη της παιδαγωγικής δράσης των Αδελφών.
Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το γραφείο του στην ενορία και πήγε να μείνει με τους Αδελφούς. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των δοκίμων τον ώθησε να χτίσει μία νέα Μονή πιο ευρύχωρη και λειτουργική και να μεταφέρει την έδρα του Τάγματος εκεί το 1824. Η Μονή ονομάστηκε: “Notre – Dame de l’ Hermitage”.
Από όλα τα γειτονικά χωριά οι πρόεδροι των κοινοτήτων ζητούσαν Αδελφούς, γιατί, όπου οι Μαριανοί Αδελφοί άνοιγαν σχολείο, τα παιδιά άλλαζαν ριζικά. Έτσι το 1833 το Τάγμα αριθμούσε 82 Αδελφούς, που δίδασκαν σε 19 σχολεία, με 2.000 μαθητές. Είχε επίσης 22 δόκιμους.
Ο Μαρκελλίνος Champagnat δεν ήταν απλά ένας εκπαιδευτικός, αλλά ένας παιδαγωγός που επικέντρωνε τη δράση του και τη δράση των Αδελφών στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, στην ολοκλήρωσή του ως ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η παιδαγωγική του παραμένει σύγχρονη και εμπνέει σήμερα, την παιδαγωγική των διαδόχων του, Μοναχών και Λαϊκών. Οι βασικές αρχές της είναι:
η αγάπη για τα παιδιά
η απλότητα και η ταπεινότητα
το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αδύναμους μαθητές
η παρουσία του παιδαγωγού ανάμεσα στα παιδιά
το προσωπικό παράδειγμα του παιδαγωγού
το οικογενειακό πνεύμα
η αγάπη για εργασία και η συνεχής προσπάθεια για ανανέωση
η εμπιστοσύνη στην Παναγία
Ο ίδιος έλεγε στους Αδελφούς: “Για να μορφώσουμε σωστά τα παιδιά, πρέπει να τα αγαπάμε και να τα αγαπάμε όλα το ίδιο. Γιατί το να αγαπάς τα παιδιά σημαίνει να αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά στη διαπαιδαγώγησή τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ότι τα παιδιά είναι αδύναμες υπάρξεις και γι αυτό έχουν ανάγκη να τους φέρεσαι με καλοσύνη, αγάπη, υπομονή και κατανόηση. Πρέπει να υποφέρεις χωρίς να παραπονιέσαι τα ελαττώματα τους, την ανυπακοή τους, ακόμα και την αχαριστία τους και να έχεις μόνο καλές προθέσεις απέναντί τους.” Ενώ για τους αδύναμους μαθητές έλεγε: “Να δείχνετε μια ιδιαίτερη φροντίδα για τους πιο αδύναμους, για εκείνους που υστερούν. Να τους φέρεστε με καλοσύνη, να τους εξετάζετε συχνά και να μην φοβάστε να τους δείχνετε με κάθε ευκαιρία πόσο τους εκτιμάτε και τους αγαπάτε. Οι αδύναμοι μαθητές είναι μία ευλογία του Θεού, όταν τους κοιτάμε με τα μάτια της πίστης και βλέπουμε σ αυτούς τον Ιησού που υποφέρει.”
Ο πατέρας Champagnat πέθανε στις 6 Ιουνίου 1840, Σάββατο, ημέρα αφιερωμένη στην Παναγία. Την εποχή εκείνη, το τάγμα του αριθμούσε 30 δόκιμους και 280 Αδελφούς, οι οποίοι διηύθυναν 48 σχολεία με 7.000 μαθητές. Σήμερα εργάζονται περίπου 5.000 μοναχοί σε 74 χώρες, στις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, όπου διευθύνουν και διδάσκουν σε 800 Σχολεία και 6 Πανεπιστήμια.
Στις 18 Απριλίου 1999 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ ανακήρυξε το Μαρκελλίνο Champagnat Άγιο της Καθολικής Εκκλησίας, γεγονός που γέμισε χαρά τους Μαριανούς Αδελφούς αλλά και όλους τους Μαριανούς παιδαγωγούς, συνεργάτες των Αδελφών στα σχολεία τους. χαρά και ταυτόχρονα ευθύνη για τη συνέχιση του έργου του σε κάθε γωνιά τη γης, με περισσότερη πίστη και εμπιστοσύνη στη Θεοτόκο, με εφόδιο τα δικά του λόγια:
” Όλα στην Παναγία για το Χριστό,
όλα στο Χριστό μέσω της Παναγίας.”