10 χρόνια από την Αγιωνυμία του Μ.Champagnat, 18 Απριλίου 1999
10 χρόνια από την Αγιωνυμία του Μ.Champagnat, 18 Απριλίου 1999
Μία εικόνα του Μ.Champagnat: βαδίζοντας από τον Άγιο Μαρκελλίνο στην αγκαλιά της Παναγίας (Μαμάης Νεκτάριος)
«Τα πάντα στο Χριστό μέσω της Παναγίας
Τα πάντα στην Παναγία για το Χριστό»
Μαρκελλίνος CHAMPAGNAT
Η γραμμή ελαστική και καμπύλη.
Τα χρώματα θερμά και ψυχρά.
Ο ρυθμός το τελικό ζητούμενο.
Δυο πρόσωπα,
ο Μαρκελλίνος και η Παναγία.
Το πρώτο οδηγεί, το δεύτερο υποδέχεται.
Στο κέντρο της ζωής τους, της ζωής μας,
τα παιδιά.
Αμφιβάλλουν, ελπίζουν, εμπιστεύονται.
Πίσω η θάλασσα, το καράβι, το ταξίδι.
Οι δρόμοι πολλοί,
παιχνίδι ελευθερίας ρυθμών και χρωμάτων,
ο προορισμός κοινός
το γαλήνιο λιμάνι της εκκλησίας,
στην αγκαλιά Εκείνου
του σωτήρα μας Χριστού.
Μαμάης Νεκτάριος
την εικόνα αγιογράφησε ο κ. Νεκτάριος Μαμάης, Θεολόγος καθηγητής του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης
Η Θεοτόκος στο αριστερό άκρο του πίνακα στέκεται όρθια με μια ελαφριά κάμψη του κορμού και τα χέρια προτεταμένα. Χέρια σε στάση υποδοχής και δέησης. Με την υπομονή της χαριτώθηκε να γίνει η μητέρα του Λυτρωτή. Με καρτερία και αγάπη, σαν μια απέραντη αγκαλιά περιμένει εδώ τα παιδιά τους νέους. Με το βλέμμα της στοργικό και γεμάτο κατανόηση τα προσκαλεί κοντά της. Το στόμα της κλειστό και όμως τους λέει τόσα πολλά. Γνωρίζει καλά πως η αγάπη δεν είναι ωραία λόγια, αλλά κυρίως πράξεις. Πράξεις που νεκρώνουν τον εγωισμό και μας οδηγούν μέσα στο γαλήνιο λιμάνι της εκκλησίας. Είναι η μητέρα τους, η μητέρα μας, η μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Στο δεξιό άκρο η μορφή του Αγίου Μαρκελλίνου. Φοράει το μοναχικό του ένδυμα. Με το ένα χέρι δείχνει το δρόμο και οδηγεί τους νέους προς την Παναγία, ενώ με το άλλο κρατάει κλειστό ειλητάριο, ένδειξη της διδασκαλικής του ιδιότητας. Πίσω του κτίριο από το παράθυρο του οποίου φαίνεται το τρεμάμενο φως του καντηλιού. Σημείο αναφοράς της ζωής του η προσευχή. Από εκεί αντλεί δύναμη για να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο της διαπαιδαγώγισης των νέων που έχει αναλάβει.
Μπροστά του τα παιδιά στα οποία αφιέρωσε τα νιάτα του. Η Θεοτόκος έφερε στον κόσμο το παιδί που μας λύτρωσε από την αμαρτία και το θάνατο. Ο Μαρκελλίνος οδηγεί προς εκείνην τα παιδιά του κόσμου ανεξάρτητα από φυλή, φύλο και ηλικία. Στο βλέμμα του, η αγάπη, η υπομονή, η ελπίδα. Μας προσκαλεί και μας προκαλεί να τον ακολουθήσουμε σε μια πορεία θυσίας και αυτοπροσφοράς.
Στο κέντρο του πίνακα όπως άλλωστε και της ζωής μας τα παιδιά. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αγόρι τρέχει με ενθουσιασμό προς την αγκαλιά της Παναγίας. Είναι παρορμητικό όπως είναι όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Ψάχνει για σιγουριά, ελπίδα κατανόηση και γνωρίζει ότι μπορεί να τη βρει στη μητρική αγκαλιά. Το κορίτσι κάπως διστακτικό στρέφει το βλέμμα προς την Παναγία, διερωτάται ίσως και να αμφιβάλλει. Η Παναγία το κατανοεί, γιατί θυμάται εκείνο το ” Πως θα μου συμβεί αυτό, αφού δεν έχω συζυγικές σχέσεις με άντρα ;”, αλλά και το “Είμαι μια δούλη του Κυρίου ας γίνει το θέλημά του σ’εμένα όπως μου το είπες”.
Πίσω από τα παιδιά η θάλασσα, το ταξίδι, το καράβι. Πρωτοχριστιανικό σύμβολο της εκκλησίας το καράβι. Το ταξίδι δύσκολο, γεμάτο χαρές, λύπες, εκπλήξεις. Τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα από τους μεγάλους ότι η ομορφιά του ταξιδιού κρύβεται στο αναπάντεχο, την έκπληξη, γι’αυτό δεν αντέχουν εύκολα την καθημερινότητα.
